มาวัดพระธรรมกายแล้ว ชีวิตฉันดีขึ้นอย่างไร?

ม า วั ด พ ร ะ ธ ร ร ม ก า ย แ ล้ ว

ชี วิ ต ฉั น ดี ขึ้ น อ ย่ า ง ไ ร ?

เรารู้จักวัดพระธรรมกายเมื่อปี พ.ศ. 2547

ตอนนั้นอยู่เรียนมหาวิทยาลัย

ได้เข้าชมรมพุทธศาสน์ฯ

ต้องบอกก่อนเลยว่า

เป็นชมรมเดียวที่น่าอยู่ อบอุ่น

เป็นกันเองมากๆ

ทั้งสถานที่ก็สะอาด ข้าวของเป็นระเบียบ

พูดจาไพเราะ คะ ขา พี่ น้อง

(คุยกับเพื่อนที่คณะยังไม่เพราะขนาดนี้ 555)

และมีกิจกรรมตลอดต่อเนื่อง

ทั้งกิจวัตรที่ทำทุกวัน 

ได้แก่ สวดมนต์ทำวัตรเช้า ทำวัตรเย็น 

นั่งสมาธิ เล่าธรรมะ เข้าค่าย จัดค่าย

จัดงานตักบาตร จัดงานจุดโคมประทีป

ฟังเทศน์ฟังธรรมจากพระอาจารย์

ที่ท่านได้เมตตาเดินทางมาจากวัดพระธรรมกาย

ทุกวันพฤหัสบดี

และกิจกรรมเข้าค่ายทีชมรมพุทธศาสตร์สากลฯ

จัดสอบตอบปัญหาธรรมะ

กิจกรรมเข้าค่ายและหล่อหลอม

ร่วมกับเพื่อนๆ ชมรมพุทธฯ ต่างมหาวิทยาลัย

บอกบุญกฐิน ทำหน้าที่กัลยาณมิตร

และชวนอบรมธรรมทายาทช่วงปิดเทอม

ทั้งชายและหญิง

เรียกว่ากิจกรรมแน่นเอี้ยดในแต่ละวัน

เวลาที่อยู่มหาวิทยาลัย 4 ปี

เลยดูสั้น ผ่านไปรวดเร็วมาก

สิ่งดีๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิตของเรา

ทั้งทางโลก ไม่ว่าจะเป็น

ความมีวินัย ตรงต่อเวลา การทำงานเป็นทีม

ความเสียสละ การคิดวิเคราะห์ตัดสินใจ

การทำงานอย่างมีระบบ มีขั้นมีตอน

รู้จักวางแผน

การพูดในที่สาธารณะ 

บุคลิกภาพ ทำให้เป็นคนจิตใจเย็น

มีสติ มองโลกไปตามความเป็นจริง

ในด้านทางธรรมนั้นก็อีกมากมายมหาศาล

ไม่ว่าจะเป็น บุญ 

ทั้งหยาบและละเอียดที่เราได้รับ

(บุญละเอียด ซึ่งได้จากการนั่งสมาธิ)

ได้กัลยาณมิตร หรือเพื่อนดีๆ 

ที่คอยชักชวนกันไปทำความดี

ทั่วทั้งประเทศรวมตัวกันเป็นเครือข่ายคนดี

สิ่งที่สำคัญที่สุดที่เราได้รับ คือ

ทำให้เรารู้ถึงเป้าหมายชีวิต

ว่าชีวิตเราไม่ใช่มีแค่เกิดมา 

เรียนหนังสือ เรียนจบ ทำงาน

มีครอบครัว แล้วก็แก่ 

แล้วก็เจ็บ แล้วก็ตายไป 

หมดเวลาไปชาติหนึ่ง

เป้าหมายชีวิต

ทำให้เราเข้าใจการสร้างบุญ สร้างบารมี

เป็นเสบียงให้ติดตัวเราไปข้ามภพข้ามชาติ

สร้างบารมีอย่างเอาชีวิตเป็นเดิมพัน

ไม่ปล่อยทิ้งลมหายใจ

ไปอย่างไร้ค่า ไร้จุดหมาย 

หรือเรียกง่ายๆ ว่า

หายใจทิ้งไปวันๆ 

ทั้งหมดทั้งมวลนี้

สร้างให้เป็นเราคนใหม่

ที่ดีขึ้นกว่าเดิม

สิ่งสำคัญ...คือ กัลยาณมิตร

ถ้าเราหากัลยาณมิตรได้แล้ว

นั่นจะนำพาเราไปสู่หนทางที่สว่างไสว

และสมาธิ...

จะทำให้เราพบกับความสุขที่แท้จริง

ที่มีอยู่ภายในตัวของเราทุกคน

ไม่ต้องไปแสวงหาที่ไหน

แค่หยุดใจ นิ่งๆ เฉยๆ เบาๆ สบายๆ

ที่ศูนย์กลางกายฐานที่เจ็ดเหนือสะดือสองนิ้วมือ

เพียงแค่นี้...

รับรองได้ว่า ทุกคนจะต้องมี

...ชีวิตดี๊ดี...

อย่างแน่นอน

...aohheart

11 มี.ค. 59