บูชาข้าวพระ ทุกวันอาทิตย์ต้นเดือน
เรารู้จักและเริ่มเข้าวัดพระธรรมกาย
เมื่อปี พ.ศ. 2547
กิจกรรมสำคัญที่พี่ชมรมพุทธฯ
ชวนให้เราไปตลอด อย่าให้ขาด ก็คือ
บูชาข้าวพระ ทุกวันอาทิตย์ต้นเดือน
เราเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องไปด้วย
งงๆ อยู่เหมือนกันนะในตอนแรก
พอไปบ่อยเข้า ก็เริ่มรู้ได้ว่า
อ๋อ...เราจะได้ไม่ห่างวัดไงล่ะ
อืมมม ตอนนั้นก็คิดได้แค่นี้เอง
เพราะถ้ามีกิจกรรมงานบุญทุกเดือน
เราก็จะมาวัดต่อเนื่อง อย่างน้อยเดือนละครั้ง
แต่พอเราเริ่มได้ฟังธรรมะจากพระอาจารย์
ถึงความสำคัญของการบูชาข้าวพระ
คนที่งงๆ เบลอๆ เข้าใจอะไรยาก แถมดื้อนิดๆ อย่างเรา
ก็ไม่เข้าใจหรอก เพราะเป็นเรื่องละเอียด(อ่อน) มาก
ถือคติว่า ก็ฟังไปก่อน
สักวันเราคงจะเข้าใจ
รู้แต่เพียงว่า ได้บุญม๊ากกกมาก
บางทีเราก็บรรยายไม่ได้
เพราะตัวเราเองก็ยังไม่ได้เห็นตัวบุญเลย
แต่ทุกครั้งที่ได้มาก็จะอิ่มๆ ใจ ตัวเบาๆ กลับไปทุกครั้ง
พระอาจารย์ท่านว่า ให้เราตักบาตรพระทุกวัน
จนอายุ 100 ปี ตลอดต่อเนื่องเลยนะ
ก็ยังไม่เท่ากับ การมาบูชาข้าวพระครั้งหนึ่งเลย
โอ้โห...ท่านเปรียบเทียบอย่างนี้
เราก็หาเรื่องมาจนได้
เพราะพระอาจารย์ท่านบอกว่า
ถ้าไม่ถึงกับเป็นอะไรหนักหนาเจียนตาย
ห้ า ม ข า ด ห้ า ม ล า ม า เ ล ย
ปีนึง มีแค่ 12 ครั้ง เท่านั้น...
ขนาดนั้นเลยเชียวนะ
ตอนที่มาวัดแรกๆ เรียนอยู่มหาวิทยาลัย ปี 1
เรากับพี่ๆ ชมรมพุทธฯ จะพากันมา 1 รถบัส
เดินทางจากชลบุรีมาถึงก็เกือบๆ 9.30 น.
ซึ่งเป็นเวลาพิธีกรรมพอดี
เราจึงได้เข้ามาในสภาธรรมกายสากล
ซึ่งอยู่ห่างไกลจากหน้าพิธีกรรมอย่างมาก
เราจะต้องหลับตานั่งสมาธิตามเสียงผ่านลำโพง
ดูที่หน้าจอ แล้วท่องตามเสียงผ่านลำโพง
แล้วนั่งประนมมือไหว้หน้าจอ
พร้อมด้วยกราบลงไปที่เสา
(ซึ่งแต่ก่อนเป็นโทรทัศน์ที่ติดอยู่ตามเสา
ไม่ใช่จอใหญ่ๆ เหมือนในปัจจุบัน)
เราเองมาวัดแรกๆ ก็พยายามทำตามพี่เขา
แต่ในใจก็แอบงง แล้วขำนิดๆ
เฮ้ย...ประนมมือไหว้ทีวี ฟังเสียงลำโพง
กราบเสาเนี่ยนะ อะไรกันเนี่ย งงมากกกกกก
เหมือนอยู่ขอบภพ อะไรอย่างนั้นเลย
แต่พอนึกไปว่า โอ้โห คนมาเยอะเป็นหมื่นขนาดนี้
เขามีจอให้เราดู มีลำโพงให้เราฟัง
แล้วทำตาม ก็บุญมหาศาลแล้ว
ตอนบ่ายเราจะมีโอกาสได้เข้าไปในศูนย์กลางพิธี
ตอนถวายปัจจัยบูชาธรรมพระเดชพระคุณหลวงพ่อ
และได้ชมอาหารคาวหวานสำหรับบูชาข้าวพระอย่างใกล้ชิด
จะเห็นได้ถึงความละเอียดปราณีต
ความพิถิพิถันในการจัดวางแต่ละชิ้น
เห็นถึงความวิจิตรตระการตา
ความอลังการงานสร้างของผลงานแต่ละโหล
ที่สัมผัสได้ถึงความพยายามวิริยะอุตสาหะ
ของผู้ทำถวาย
เรียกได้ว่าสวยงาม วิจิตรบรรจง
สมกับที่ถวายพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
ทุกๆ พระองค์ ในอายตนะนิพพาน
น่าปลื้มใจมากกกกกจริงๆ
จนกระทั่งมาถึงวันนี้ปี พ.ศ. 2559
เราดีใจมาก ที่กว่า 12 ปีที่ผ่านมา
เรายังไม่ขาดเลยสักเดือนเดียว
ปลื้มใจหนักมาก
เมื่อเรามีบุญเพิ่มขึ้น ที่นั่งเราก็ค่อยๆ ขยับเข้ามาใกล้
ศูนย์กลางพิธีมากขึ้น คือ หน้ารัตนบัลลังก์
พร้อมลมแอร์เย็นๆ ที่พื้นและพัดลมตัวใหญ่มหึมา
ทำให้เรามานั่งสมาธิได้อย่างสบายกายสบายใจ
แต่สำหรับท่านใดที่เดินทางมาถึงก่อน
สามารถเข้าไปนั่งที่ห้องแก้วสารพัดนึกได้
แล้วแต่ความชอบส่วนบุคคล
สถานที่ที่เราสามารถนั่งได้อย่างนิ่งสงบ
แม้จะมีคนมาเป็นจำนวนมากนับหมื่นนับแสน
แต่นิ่งสงบมาก อย่างบอกไม่ถูก
คนที่มาทำบุญ เหมือนเป็นญาติพี่น้องกัน
เรารู้สึกอบอุ่นใจ
เวลาทุกคนปฏิบัติธรรมพร้อมเพรียงกัน
เมื่อใจหยุดนิ่งเป็นสมาธิ
เราจะรู้สึกได้ถึงพลังงานบางอย่าง
ที่ดึงดูดเราให้มาทำความดีร่วมกัน ที่นี่...
เพราะที่นี่...คือบ้านของเรา...วัดพระธรรมกาย
และมีศูนย์รวมใจเดียวกัน คือ...หลวงพ่อธัมมชโย
...aohheart
7 มี.ค. 59
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น